GRIJS

Leven maakt grijs
Ervaring maakt wijs

Prachtig toch, grijze, wijze mensen. Getekend door het leven, gesierd door doorstane ervaringen.
Ooit zag ik in die mensen vooral hetgeen er, in mijn ogen, ontbrak : vitaliteit, kleur, snelheid … Veeleer nam ik traagheid waar, haast saaiheid van bestaan, gelaten- en bijna lusteloosheid.

Als ik ze nu observeer zie ik ze vooral door wat ik hoor en aanvoel: mondhoeken die afgezakt zijn, soms door gevoelens van onvrede. Oogleden die onderhevig zijn aan de zwaartekracht en vermoeid naar beneden zakken. Plooien, gevuld met een crème van de moeite van wat eens is geweest en eens is gebeurd. Het gehoor dat vaak enkel nog het belangrijkste hoort: hetgeen het wil horen!
Maar vaak ook… een gezicht, getekend met plooien, kraaienpootjes van geluk gekruist met streepjes van loutering. Ogen die, als je aandachtig kijkt, nog amper hebben ingeboet aan hun glans die ze al vanaf hun jeugd meedroegen.

Blijkbaar worden wit en zwart niet erkend als kleur.
Logischerwijze is de mengeling van beiden, grijs, alzo evenmin een kleur. Tja, kan best wel zijn. Voor mij is en blijft grijs alleszins een kleur, die naam waardig, die zacht afsteekt tegen de horizon van jeugdige strijd en jong idealisme. Grijs betekent een maatstaf, een bijna gulden middenweg waar kennis en kunnen elkaar ontmoeten en in onderling overleg afspraken maken om parallel te evolueren. Om de kwaliteit van leefbaarheid te verhogen.

Grijs is een prachtvolle tint voor degene die de inhoudelijke pigmenten durft te onderscheiden. De rijkdom der verzamelingen!

Grijs dat zo heerlijk rijmt op wijs!

Oud worden, het dient gezegd
is niet enkel zomaar een kunst
waardig oud worden, nader uitgelegd
is vooral een waardevolle gunst!