OVERVLOED
“Overvloed is de kortste weg naar verveling”…
Woorden die ik vele jaren geleden al mijmerend bij elkaar heb gesprokkeld. In het kader van het leven zelf, niet bepaald gericht naar het een of het ander.
De kracht van deze mijmering ligt vandaag wel heel specifiek. Naar een onzichtbare vijand die ons allen in een haast ijzeren greep houdt: het covid-19 virus.
Inhoudelijk is de boodschap echter nog steeds hetzelfde gebleven: overdaad schaadt.
We worden constant om de oren geslagen met allerhande berichten over het verwoestende virus.
Ook een overvloed aan zoiets als het corona-virus gaat op den duur vervelen. We willen er met zijn allen vanaf, hoe sneller hoe beter. We worden immers met de rug tegen de muur gezet, het mes op de keel. En als er iets is dat we absoluut niet gewoon zijn en willen meemaken, dan is het dit.
Het wordt tijd dat het einde van de tunnel in zicht komt. Middels een vaccin? Prima! Maar zolang er dat niet is kunnen we best met zijn allen braafjes de richtlijnen van de experts ter zake volgen.
Natuurlijk moet de economie absoluut gered worden. Maar ook nu zal blijken dat er een gulden middenweg kan bewandeld worden. Een weg die ons naar een gezondere toekomst leidt. Tenminste indien we met zijn allen die richting willen inslaan. Tot zolang kleeft het virus aan de mensheid als een sonde die rechtstreeks verbinding geeft met de natuur. Een sonde die ons levendig herinnert aan onze sterfelijkheid. Soms op een pijnlijke manier. Vraag dat maar aan eenieder die ooit werd gesondeerd…
Een sonde verplicht de drager tot ondergaan, nadenken en stille actie. Ze laat de drager hopen op betere tijden.
Staan we dan toch aan de vooravond van een Nieuwe Wereld?
Vanaf nu kunnen mijn schrijfsels rechtstreeks gelezen worden via mijn blog www.marcgeyens.be en dit bericht mag zeker worden gedeeld. Waarvoor dank.
Dag Marc
Dank je voor je waardevolle tekst!
Ja, wat je schrijft, is waar. Overvloed – de keuze die je hebt om nee te zeggen tegen bepaalde materiële dingen – is niet goed of niet inspirerend. Het doodt het initiatief of de creativiteit, wat ons toch allen aanbelangt.
Voor een gelovige is overvloed nog meer, nl. een teken dat je niet deelt of alleszins niet de waarde van de soberheid nastreeft. Dat is ieders vrije keuze, natuurlijk, maar ik voor mezelf geloof wel dat die keuze (om nee te zeggen tegen wat je niet nodig hebt) zinvol is. Het maakt je ontvankelijker voor wie door omstandigheden in het leven het met minder moét doen. Het houdt je scherp in je empathie. We zijn met elkaar op weg, toch?
Dank je wel en hartelijke groet,
Anne Verbanck
Dank je Anne voor je mooie reactie waarmee ik het helemaal eens ben. We zijn inderdaad allemaal met elkaar op weg en als we dat steeds in het achterhoofd houden, dan zal die weg er steeds beter gaan uitzien. Vele groetjes, Marc
Wat minder materie maakt ruimte vrij voor meer aandacht voor het hartelijke meeleven van en voor anderen. Hoe meer aardse rijkdom onze geest nastreeft, hoe killer ons hart voor onze medemens. Spijtig dat een ziekte ons soms de ogen moet openen om de waarde van het leven en de vriendschap te doen inzien. Maar elke ommekeer is een zegen voor onszelf. En Covid grijpt willekeurig om zich heen en doet mensen inzien dat er ommekeer nodig is. Maar die ommekeer volgt op de inkeer. Samen naar een nieuwe wereld. Een wereld van begrip en warmte voor elkaar.
Helemaal mee eens Lieve en ik hoop dat we die richting mogen uitgaan. Hoop is en blijft echter al te vaak een mooie wensgedachte. Maar wie weet zorgt Covid voor inkeer en ommekeer zoals jij het zo terecht stelt. Ik ben alleszins benieuwd…