ZEN
“Zen”-zijn.
O zo belangrijk.
Een betrachting voor velen, om in harmonie te leven met zichzelf. Om het leven van alledag makkelijker aan te kunnen, maar ook om het eigen diepere zijn te ontdekken.
“Zen”.
Iedere dag opnieuw vind ik “Zen” terug in boeken. Het zijn zij die voldoen aan bovenstaande eigenschappen. Denk je even mee?
Ik vul “Zen” op mijn eigen manier in. Want “Zen” is van alle tijden.
Bovendien is “Zen” zowel vrouwelijk als mannelijk: Le “Zen” en La “Zen”.
Lezen en lazen.
De kracht van een boek is vaak zo dichtbij alhoewel ze soms zo veraf lijkt.
Ik ben overtuigd van de weldaad van boeken. Natuurlijk heb ik het dan niet over de bundels die extreme en opruiende gedachten verkondigen. Maar over alle soorten boeken waarin je jezelf kan verliezen. Die je even uit onze hectische levens tillen. Of poëzie: de kunst van het veel zeggen met weinig woorden. Echte poëzie weet te beroeren, net zoals goede proza.
Iemand die leest, verkeert (meestal) sowieso in een rustige toestand. En rust maakt zen.
Stel je een leven voor zonder lees-zen…
En wat te denken over niezen?… Nie-zen?
Vanaf nu kunnen mijn schrijfsels rechtstreeks gelezen worden via mijn blog www.marcgeyens.be en dit bericht mag zeker worden gedeeld. Waarvoor dank.
Het merkwaardige aan ‘zen’ vind ik dat ik ‘zen’ het best kan genieten door eerst mijn gedachten te vullen, om ze dan één voor één weer los te laten. Daniël
Daniël, ik denk dat dat heel interessant is, als een golfslagbeweging. Hartelijke groet, Anne
Dag Daniël, onze gedachten zijn de creaties van een bepaald moment die we vervolgens best de vrijheid van bestaan gunnen. Kan je helemaal volgen dat zulks zorgt voor een of meerdere “zen” – ogenblikken. “Zen” hoeft niet aan ieder van ons eenzelfde invulling te geven. Ook dat gegeven maakt ons uniek als persoon.
Dag Marc
Dank je voor de inspirerende gedachten.
Ik leer graag bij, ook uit de manieren waarop andere mensen zin vinden in hun leven of hun leven zinvol inrichten.
Mag ik iets naast jouw mijmeringen zetten, dat er niet mee in aanvaring komt maar eventueel een andere of aanvullende invalshoek biedt?
In mijn stilte – de zen-momenten denk ik – ben ik àltijd een relationeel wezen dat meer dan naar puur eigen innerlijke harmonie, streeft naar een gelukkig makende verbinding met wie (en wat) me omringt. Ik denk dat mijn innerlijkheid samenhangt (niet: samenvalt) met de innerlijkheid van anderen.
Zo zie ik ook hoe jij het belang van lectuur en poëzie schetst. Als communicerende vaten vullen ze mij. En eventueel op mijn beste momenten voel ik een zinvolle verbinding met andere mensen, die ik – hopelijk, eventueel – geluk kan bieden. Ik op mezelf krijg zin door mijn relatie met anderen doorheen mijn geloof, gezinsleven, job, schrijven, hobby’s, engagementen … Knip mij daarvan los en ik ga af als een lekke ballon denk ik.
Niet dat ik dat ervaar als een nadeel, nee, ik kies ervoor om zo te leven en mijn ‘levenszin’ (in zen) te beleven ‘als en slechts als’ in samenhang met wie ik me engageerde om mijn zin mee te delen. Als ik zin kan geven (hoe weinig ook) aan andere wezens, krijg ik zelf zin, zeventig maal zevenmaal.
Dit hoeft niets tegen te spreken of uit te sluiten. het hoeft zelfs helemaal niets. het is, gewoon. het mag ‘zijn’. Ik ben dankbaar.
Een fijne avond en dank je wel!
Anne
Dag Anne, hoe meer invalshoeken we mogen zien, des te breder onze eigen horizon kan worden.
Als we onze innerlijkheid kunnen laten samenhangen met de innerlijkheid van anderen, zoals jij zo mooi schrijft, dan komen we m.i. tot de combinatie van “zin” en “zen”, een som die ons laat “zien”.
Op die manier kunnen we onszelf “toetsen” aan de anderen en de anderen aan onszelf en kunnen we komen tot een verbinding die in haar zog geluk kan aanbrengen. Zonder daarom eigen-zinnig te worden, maar wat te denken van eigen-zennig?… “Zin” en “Zen” om te “Zien” en vooral te “Zijn”.
Ha, Marc, taalspel is altijd fijn! Het legt al direct verbindingen onder gelijkge-zen-den! Zeker als er speelse humor in zit, doen ze dat ge-zwen-d!
Er is al zoveel ernst in de wereld. Vaak nodig ook maar toch ook wel soms uit gebrek aan (zelf)relativering. Het leuke is dat speelsheid de ernst niet ondergraaft. Het staat er naast en het effect ervan straalt natuurlijkerwijze af op wat de ernst net daar waar die het niet meer zelf trekt … Dat is wat mij zo aantrekt in de presentietheorie (pre-zen-tie 😉 ) zoals die onder impuls van Andries Baart vorm kreeg. Misschien een leestip voor tijdens de vakantie (als je hem al niet kent)?
Hartelijke groet, Anne
Hoi Anne, waar met taal wordt gespeeld, kan humor worden gedeeld! En geloof me, iedereen heeft talen(t) om met woorden te jongleren. Humor en ernst, het is als zus en broer. Ze kunnen niet zonder elkaar, vooral omdat ze weten dat ze doordrongen zijn van dezelfde genen. Zonnige groet, Marc
Leuke woordspelingen en diepe gedachten.
Voor mij is ZEN: zin in zijn.
Fijne ‘zin’dagen.
Lieve
Hoi Lieve, onze mooie taal laat vele woordspelingen toe. Dus doen we er ook iets mee. 🙂 Als zen zin in zijn is, dan is zen ook de zin van het leven. Althans voor mij. Want voor mij is de zin van het leven, de zin om te leven. Voor jou ook fijne ‘zin’dagen!